Cum contencio esset inter venerabiles fratrem Andream episcopum et capitulum Valencie, ex una parte, et Blascum Eximini, filium quondam Eximini Petri de Arenosio, ex altera, super decimis valiis de Arenoso, coram nobis Jacobi, Dei gratia rege Aragonum, Maioricarum et Valencie, comite Barchinone et Urgelli et domino Montispesulani, petebant namque dicti episcopus et capitulum, et dictum Blascus Eximini debebat et tenebat sibi facere homagium de decimis antedictis, ac ipsas plenarie eis dare; cum dictus Eximinus Petri quondam pater suis, de ipsis donacionem fecisset ecclesie Valencie.

Ad que dictus Blascus Eximeni respondebat quod dictum homagium eis facere non debebat, nec dare decimas antedictas, cum per ipsis iam fecisset homagium episcopo Cesarauguste.

Nos igitur, Jacobus, Dei gratia rex predictus, visis et auditis racionibus utriusque partis et diligenter intellectis, firmando pronunciamus quod si dictus Eximinus Petri fecit de dictis decimis donacionem dicto episcopo Valencie et eclesie, primo quam dictus Blascus Eximini fecisset per ipsis dicto episcopo Cesarauguste homagium, quod dicit qui fecisse, quod ipso homagio non obstante, teneatur facere homagium per predictis decimis dictis episcopo et capitulo Valencie, ac eisdem de ipsis decimis respondere.

Lata hec sentencia IIIIº idus febroarii anno Domini Mº CCº LXº VIIIº.